Εμεις οι πυροσβεστες......

 

Το πυροσβεστικό επάγγελμα δεν είναι ένα οποιοδήποτε επάγγελμα. Αν όχι όλες, τις περισσότερες φορές, όχι απλά αγγίζει αλλά υπερβαίνει τα όρια του καθήκοντος.

 Ο Πυροσβέστης ανήκει στην ειδική υπηρεσία αμέσου δράσεως για την κατάσβεση πυρκαγιών, τον απεγκλωβισμό ατόμων ή την αντιμετώπιση πλημμυρών και φυσικών καταστροφών. Κύριο έργο του Πυροσβέστη είναι η φροντίδα για την ασφάλεια και την προστασία της ζωής των πολιτών, η κατάσβεση πυρκαγιών σε δάση, οικήματα ή πλοία, η αντιμετώπιση θεομηνιών, ο απεγκλωβισμός   ατόμων και ο καθαρισμός δρόμων μετά από τροχαία ατυχήματα. 

Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα της Μαντέλα Ι., Ψυχοθεραπεύτριας, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πυροσβεστική Επιθεώρηση: «Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι είδους άνθρωποι είναι εκείνοι που αποφασίζουν να μπουν σε αυτό το επάγγελμα, και πώς ανταπεξέρχονται, όχι μόνο από πρακτικής άποψης αλλά και από ψυχολογικής, σε ένα επάγγελμα  που σίγουρα έχει πολύ άγχος, πολύ αγωνία, πολύ θλίψη και οπωσδήποτε πολύ κούραση σωματική και όχι μόνο. Η απορία μου λοιπόν είναι πώς καταφέρνουν (οι πυροσβέστες) να  έχουν μια φυσιολογική καθημερινότητα και οικογενειακή ηρεμία, οι άνθρωποι εκείνοι που κάθε μέρα έρχονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο, την καταστροφή και την απόγνωση;

Τι είναι αυτό το μαγικό που τους τονώνει; Τι τους δίνει δύναμη να ξεπερνάνε τα αξεπέραστα; Πως τα διαχειρίζονται όλα αυτά σε σχέση με τους ίδιους απλά και την οικογένεια τους;  Ποιος είναι και πώς λοιπόν, είναι ο πυροσβέστης;

Σίγουρα όχι ένας ακόμα εργαζόμενος που απλώς θα ξυπνήσει το πρωί για τη δουλειά..». (Μαντέλα. 2008:40-41).

• Ο πυροσβέστης εκθέτει τη ζωή του σε κίνδυνο αρκετές φορές τη μέρα.

• Αντιμετωπίζει καθημερινά το ενδεχόμενο τραυματισμού έως και θανάτου, του ιδίου και των συναδέλφων του.

• Ενδεχομένως να γνωρίζει το θύμα ή τα θύματα στα συμβάντα, γεγονός που δυσχεραίνει την επέμβαση του. Άλλες πάλι φορές ταυτίζεται με τα θύματα και τις οικογένειες τους.

• Κάθε φορά ελπίζει για το καλυτερο, περιμένει το χειρότερο.

• Αντιμετωπίζει τις πιο αντίξοες εργασιακές συνθήκες, δύσκολες να αντέξει ο ανθρώπινος  οργανισμός.

• Επεμβαίνει σε συμβάντα όπου όλοι οι άλλοι φεύγουν.

• Πρέπει να διατηρεί ένα συνεχές επίπεδο ετοιμότητας και, σε περίπτωση συμβάντος, άμεσης κινητοποίησης και αναχώρησης από τον πυροσβεστικό σταθμό εντός ενός λεπτού από την αναγγελία του.

• Αντιμετωπίζει ακανόνιστες περιόδους έντασης και ώρες ανίας συνήθως διαδέχονται ξαφνικές κι απρόσμενες στρεσογόνες καταστάσεις.

• Υποχρεούται να λαμβάνει άμεσα σοβαρές αποφάσεις με ενδεχόμενες συνέπειες για τον ίδιο και τους συναδέλφους του αλλά και για το κοινωνικό σύνολο που καλείται να προστατέψει, υπό συνθήκες υπερβολικής πίεσης.

• Εργάζεται συνήθως σε κυλιόμενη βάρδια, με εργασία 48 ωρών την εβδομάδα.

• Ενδέχεται να αντιμετωπίζει ψευδείς συναγερμούς, ωστόσο, μέχρι να αποδειχτεί ότι πρόκειται για ψευδή αναγγελία, αντιμετωπίζει τα συμβάντα ως πραγματική κατάσταση κινδύνου.

• Αντιμετωπίζει, αρκετά συχνά, το φαινόμενο της θέσης σε επιφυλακή.

• Αρκετές φορές γίνεται δέκτης παραπόνων του κοινωνικού συνόλου, το οποίο ευρισκόμενο σε συνθήκες στρες, φόβου, πανικού, δεν έχει ξεκάθαρη αίσθηση του χρόνου επέμβασης ή του αποτελέσματος της ενέργειας των πυροσβεστών, ιδίως όταν υπάρχουν απώλειες, έστω κι αν έγιναν οι καλλίτερες δυνατές ενέργειες υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες.

• Με την άφιξη στο συμβάν αντιμετωπίζει ένα σύνολο ατόμων που απαιτούν να ενεργήσει ο ίδιος άμεσα ή προσπαθούν οι ίδιοι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, θέτοντας σε μεγαλύτερο κίνδυνο τη ζωή των ήδη θυμάτων, τη δική τους και των πυροσβεστών, προσθέτοντας στους τελευταίους ένα καθήκον ακόμη.

• Οποιαδήποτε απώλεια σε συμβάν, ζωής ή περιουσιακή, βιώνεται πολλές φορές ως αποτυχία, ανεξάρτητα από το αν οι συνθήκες ήταν τέτοιες που να επέτρεπαν κάτι καλλίτερο ή όχι.

• Ειδοποιείται για κάθε συμβάν με ήχο κουδουνιού, που αντηχεί σε όλους τους χώρους της πυροσβεστικής εγκατάστασης, ώστε να γίνει αντιληπτό από τον οποιοδήποτε, σε τέτοια ένταση και τόνο, οποιαδήποτε ώρα του 24ώρου, που, αφενός, είναι αδύνατο να μην γίνει αντιληπτό, αφετέρου, ο ήχος αυτός καθ' αυτός προκαλεί ταραχή και κινητοποίηση.

• Απουσιάζει συνεχώς από το σπίτι με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει προβλήματα στις οικογενειακές, προσωπικές, συζυγικές και λοιπές σχέσεις του εξαιτίας των επιφυλακών, υπερωριών, ανακλήσεων ρεπό, αδειών κ.ο.κ.

• Βρίσκεται σε συνεχή κατάσταση αναμονής ακόμα και όταν είναι εκτός υπηρεσίας με ενδεχόμενο πάντοτε να συμβεί ένα γεγονός που θα τον αναγκάσει να επιστρέψει άρον - άρον στον πυροσβεστικό σταθμό.

• Βρίσκεται υπό έντονη ιεραρχική δομή.

• Εργάζεται και ζει σε ένα ομαδικό περιβάλλον και επεμβαίνει κατά ομάδες.

• Αντιμετωπίζει τον κίνδυνο σωματικών βλαβών λόγω της έκθεσης του σε ανθυγιεινές συνθήκες.

Απο την αλλη η οικογένεια του πυροσβέστη αποτελεί το «αόρατο μέλος του πληρώματος»

«Όταν προσλαμβάνεται κάποιος στο Πυροσβεστικό Σώμα, δεν γίνεται πυροσβέστης μόνο ο ίδιος αλλά και ολόκληρη η οικογένεια του» (Antonellis, 2005:25). Αυτό βασίζεται στο γεγονός ότι είναι τέτοια η φύση της εργασίας του πυροσβέστη, ώστε αναγκάζεται να λείπει πολλές, απρόβλεπτες και ακανόνιστες ώρες από το σπίτι και την οικογένεια του.

Τους λενε Ηρωες.

Δεν ειναι ηρωες.

Ηρωες ειναι αυτοι που δινουν την ζωη τους για την διασωση πολιτων η του φυσικου περιβαλλοντος.

Ειναι επαγγελματιες.

Που καταθετουν ψυχη,που μενουν πιστοι σε αξιες και ορκο,που ενωνονται,που συνεργαζονται και μεγαλουργουν.Δεν ειναι ηρωες.Ουτε ομως απλοι επαγγελματιες.Ειναι κατι αλλο που δεν μπορω να προσδιορισω.Και το αφηνω ετσι.Απροσδιοριστο.Ειναι Πυροσβεστες.....

Υ.Γ.  Επι τη ευκαιρια θα ηθελα να ευχαριστησω προσωπικα τον κο Δημητριο Δεβελασκα ο οποιος  ιδρυσε εναν απο τους πρωτους εθελοντικους σταθμους,πανελλαδικα, το 1993 στα Ανω Πορροια Σερρων ,την απαρχη της θητειας μου στο Πυροσβεστικο Σωμα, και ετσι να προσφερω τις υπηρεσιες μου  σαν εθελοντης και αργοτερα σαν εποχιακος απο το 1996 εως το 2001.

Ενα ευχαριστω ειναι λιγο για εναν ανθρωπο με ορεξη και μερακι ο οποιος με μυησε στην πυροσβεστικη τεχνη και την οικογενεια αυτης καθοριζοντας το μελλον μου σαν εθελοντη και στην συνεχεια ως επαγγελματια πυροσβεστη απο το 2001 και επειτα.

Αναφερομαι στον αποστρατο αξιωματικο του Π.Σ. Κουναδη Αγγελο ο οποιος κυριολεκτικα μας μαζευε απο πλατειες και αλανες διδασκοντας μας ηθος και αξιες.

Καθορισε τις ζωες πολλων παιδιων στην περιοχη και του οφειλουμε πολλα....