Μέσι, Νεϊμάρ, Ινιέστα και άλλες εσωτερικές προβολές

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πολιτικοί στην Ελλάδα διοικώντας την πατρίδα μας είτε σαν Κυβέρνηση είτε σαν αντιπολίτευση - αφού τα περισσότερα λάθη στον τόπο μας ξεκινούν από τις έωλες υποσχέσεις των ίδιων των κομμάτων όταν αντιπολιτεύονται- χρησιμοποιούν το ξένο ποδόσφαιρο και τις επιτυχίες των ξένων ομάδων για να παρομοιάσουν τους πετυχημένους τάχα εαυτούς τους.

Μπαίνουν μαγικά στο κάδρο. Γίνονται αναφορά. Εχουν λόγο ύπαρξης και συμμετοχής στη selfie. Μοιάζουν κάπως με τις τρύπες στα ξύλινα κάδρα με φωτογραφίες των λιονταριών στα λούνα παρκ. Τοποθετώντας το πρόσωπο μας εκει μέσα με το τριχωτό περίβλημα, γίναμε και εμεις βασιλιάδες της ζούγκλας.

Με την επιτυχία της Μπαρτσελόνα να ανατρέψει το σκορ του πρώτου αγώνα απέναντι στην Παρί Σεν Ζερμέν ξεκίνησαν οι δηλώσεις, οι παρομοιώσεις και οι αναλογίες. Δεν παρομοιάζουμε και δεν παραλληλίζουμε εαυτους με γηγενείς ήρωες, αλλά με τον Νεϊμάρ και την παρέα του. Και πως θα μπορούσε άλλωστε η νοσούσα Εθνική μας υπόσταση να αποτελέσει μέτρο παρομοίωσης, όταν το σκάφος μας μοιάζει με βυθισμένο υποβρύχιο χωρίς περισκόπιο.

Έτσι είναι οι παρομοιώσεις. Τις περισσότερες φορές προβάλλουν τις ελλείψεις και παραλείψεις μας.

Ψυχαναλυτικά αν το δούμε, έχει την εξήγηση του το γεγονός αυτό. Μοιάζει με τον πιτσιρικά, όποιας ηλικίας, που όταν βρίσκεται πολύ μόνος του, ακόμα και στην τουαλέτα, αφοδεύντας την πραγματικότητα που τον περιβάλλει, ονειρεύεται ακόμα και με ανοιχτά μάτια ότι είναι συμπαίκτης του Μέσι και του Ινιέστα και τον λατρεύουν όλοι, αφού είναι αυτός που δίνει τη μαγική λύση και πετυχαίνει το γκολ.

Όνειρο και ονείρωξη, απαραίτητα για την ισορροπία των τεθλασμένων εαυτών μας! Έτσι χαρακτηρίζεται καθαυτή η προβολή αυτή ως αναγκαία και εξισορροπιστική για το φορτουνιασμένο πέλαγο που πλέουμε. Μας δίνει μια τζούρα οξυγόνο περισσότερο, πριν χώσουμε το κεφάλι πάλι στη μπόχα μας. Τη δυσοσμία, που τουλάχιστον σε μας δε βρωμάει. Δηλώνει από τη μια το ανεκπλήρωτο και το απραγματοποίητο, αλλά δείχνει τροχιοδεικτικά και επεξηγηματικά τι λείπει από το βιος μας.

Έτσι είναι οι παρομοιώσεις. Τις περισσότερες φορές προβάλλουν τις ελλείψεις και παραλείψεις μας. Είναι εσωτερικές προβολές στο χειμερινο σινεμά «Η ομίχλη».